Hiszpan występował na pozycji lewego rozgrywającego. Karierę zaczynał w Ademar León. Po zdobyciu z nim mistrzostwa w Hiszpanii w 2001 roku przeszedł do Barcelony, a po kolejnym sezonie został zawodnikiem Ciudad Real.

Grał tam do 2011 roku, gdy zmagający się z problemami finansowymi klub został przeniesiony do Madrytu i występował jako Atlético. W stolicy Hiszpanii pozostał do 2012 roku, po czym przeniósł się do Nantes, gdzie zakończył karierę.

Właśnie występy w Ciudad Real i Atlético były najbardziej owocnym etapem w klubowej biografii  Entrerríosa. Wywalczył pięć mistrzostw kraju (2004, 2007, 2008, 2009, 2010), trzy Puchary Króla (2003, 2008, 2012), sześć Pucharów Ligi oraz cztery Superpuchary Hiszpanii. Trzykrotnie wygrał Ligę Mistrzów (2006, 2008, 2009), dochodząc tyle samo razy do finału tych rozgrywek. Dołożył do tego triumf w Pucharze Zdobywców Pucharów i trzy wygrane w EHF Champions Trophy.

Z Nantes dwukrotnie awansował do finału Pucharu EHF. W sezonie 2015/16 jego drużyna w decydującym dwumeczu musiała uznać wyższość niemieckiego FA Göppingen.

W kadrze narodowej Alberto Entrerríos debiutował już w listopadzie 1998. Ogółem w 240 spotkaniach zdobył 726 bramek. Dwa razy był na Igrzyskach Olimpijskich (2004, 2008). W Pekinie wraz z kolegami zajął trzecie miejsce. Na mistrzostwach świata zdobył dwa złote (2005, 2013) i brazowy medal (2011). Jest też wicemistrzem Europy z 2006 roku.

Zawodnikiem Barcelony oraz reprezentantem Hiszpanii jest obecnie jego młodszy brat, Raúl.