Siatkarz, który zagrał 321 razy w kadrze narodowej, napisał: – Sportowcem nie przestanę być nigdy, jestem nim z krwi i kości, umrę jako sportowiec. Ale już nie będzie to mój zawód. Nadszedł czas pożegnania z boiskiem i jest mi z tym ciężko. Jak się okazało, ostatnim moim meczem przy dużej widowni było pożegnanie Pawła Zagumnego w Spodku. Naszła mnie wtedy taka refleksja, że to już nie moje miejsce. Że muszę znaleźć coś innego, że będą nowe wyzwania. (…) Całe życie oddałem sportowi i przy nim chcę pozostać. A że zawsze miałem spore parcie na szkło i wszyscy się ze mnie śmiali, że lubiłem media, to chyba w tej działce spróbuję się realizować. I oczywiście być przy mojej ukochanej siatkówce! Więc do zobaczenia. Tylko już nie po drugiej stronie boiska, a raczej po drugiej stronie ekranu.

Ignaczak karierę zaczynał w Chełmcu Wałbrzych. Później występował w zespołach Kazimierza Płomienia Sosnowiec, AZS-u Częstochowa i Skry Bełchatów. Od 2007 roku reprezentował barwy ekipy ze stolicy województwa podkarpackiego.

Na arenie klubowej wywalczył sześć tytułów mistrza Polski (po trzy ze Skrą i Resovią). Z rzeszowianami doszedł do finałów Ligi Mistrzów (2015) i Pucharu CEV (2012). W tym roku zajął czwarte miejsce w Final Four Champions League.

W kadrze narodowej debiutował w 1998 roku jako mistrz świata juniorów. Trzykrotnie zagrał na Igrzyskach Olimpijskich, a w Londynie został uznany za najlepszego przyjmującego turnieju.

Na MŚ 2014 zdobywał wraz z kolegami złoty medal. Zabrakło go natomiast w kadrze na turniej w 2006 roku, gdzie Polacy zajęli drugie miejsce. Jest poza tym mistrzem Europy z 2009 roku oraz brązowym medalista kontynentalnego czempionatu 2011.